Lakenvelder 

 

Geschiedenis 

De lakenvelder is een zeer oud Nederlands runderras. In de Middeleeuwen werden ze op schilderijen en boeken vastgelegd. Vroeger werden zij ook kasteelrund of parkrund genoemd. Rond de jaren 30 ging de Lakenvelder qua melkproductie niet goed genoeg meer mee, dit betekende bijna het einde van het Lakenvelderras. 

 

Ras standaard 

Waaraan u een Lakenvelder kunt herkennen is de witte band rond de middenhand van het rund. Dit wordt het laken genoemd. De voor en achterhand zijn zwart of rood gekleurd. Verder mogen er geen andere aftekeningen te zien zijn bij de kop en ledematen van het dier.

 

Gebruiksdoel

De lakenvelder wordt vooral gehouden voor de vleesproductie of als zoogkoe. Dit houdt in dat het kalfje zo lang mogelijk bij de moeder mag blijven. Een zoogkoe moet elk jaar een kalfje krijgen om zo de melkproductie op gang te houden.

 

Fokselectie

Bij het fokken van Lakenvelders word er gefokt op een aantal fenotypische kenmerken en een aantal genotypische kenmerken:

  • Horens

Ze moeten bij de koe niet te grof zijn en in de punt moet zwart eindigen. De horens bij de stieren mogen wat breder staan en moeten naar voren lopen.

  • Tong

De tong van de Lakenvelder zien ze het liefst in het grijs of zwart.

  • Frame en de benen

Een Lakenvelder moet een grootte hebben tussen de 126 en 136 cm. Bij de benen is het van de belang dat de beenstand vanaf de achterkant recht moeten lopen.

  • Kruis

De Lakenvelder staat bekend om zijn afkalfgemak daarom is het van belang dat het kruis breed en hellend is.

  • Uier

Er word niet sterk op het uier gelet omdat de meeste Lakenvelders zoogkoeien zijn.

  • Karakter

Het karakter van de Lakenvelder is erg belangrijk. Ze mogen niet snel in paniek raken en moeten nieuwsgierig zijn. De Lakenvelder is een erg vriendelijk rund.

 

Onze mening

Op dit fokbeleid hebben we niks op aan te merken, er zijn geen afwijkingen ontstaan door het onzorgvuldig fokken.

Maak jouw eigen website met JouwWeb